Wanneer je een onderdeel mag zijn van je eigen droom.
Ergens in de buurt van Pisa.
Ik kon vanuit het vliegtuig de azuurblauwe zee zien, de zee ging over in broccoli, de broccoli werden bomen en de mieren bleken auto's te zijn. We waren er!
Mijn handbagage lag heel wat rijen verder boven in de bagagebak en ik vroeg een meneer om deze aan te geven, want anders kon ik pas uitstappen als het vliegtuig leeg was. Ik zou prioriteit hebben met instappen, maar helaas stond dat niet op mijn ticket, dus moest ik achteraan in de rij aansluiten. De bagageruimte bovenin was dus al aardig gevuld toen ik moest instappen.
Op het vliegveld verzamelden we ons weer en nadat iedereen de koffers had, liepen we richting N en S, die ons stonden op te wachten. We werden verdeeld over de auto's en daar leerde ik al wat medereisgenoten beter leren kennen.
Onze villa was prachtig, het lag boven op een heuvel.
Buiten was een lange tafel gedekt, vol met lekkers. Eigenlijk heel gaaf, waren het niet dat een dikke onweersbui de pret verstoorde. De stoelen waren nat, vlug werd alles binnengehaald, het was prima, maar buiten was leuker geweest.
Het avondeten werd wel weer buiten geserveerd, helaas waren de stoelen nog wel nat, dus mijn achterkant na verloop van tijd ook. Het eten was lekker. De zon kwam af en toe piepen, maar het koelde wel af.
We slapen met zijn drieën op 1 kamer en ik heb geluk, ik heb het bed alleen.
Deze avond hebben we afgesloten met een workshop, iemand die ons uitgelegd heeft hoe we hier in Toscane aan de gang kunnen als weddingphotographer....
Zou gaaf zijn om te mogen doen. Doelen moet je ook af en toe verleggen.
En nu totall loss en liggen wij al plat.
1,5 uur rijden van ons verblijf en ergens in Toscane
Man man wat hebben wij een dag gehad! Wat ik wilde en hoopte, heeft zich vandaag helemaal waar gemaakt.
Hoewel het weer gisteren nog niet helemaal mee was en er verschillende mensen echt koud hadden, is er vandaag ontdekt hoe de verwarming werkt en kunnen we terugkijken op een fantastische dag met een zonnetje en aangename temperaturen.
Vanmorgen om half 8 ging de wekker. In 1e instantie dacht ik mwah, ik heb geen zin en direct daarna dacht ik jaah jawel vandaag is de dag waarvoor je bent gekomen, dus hup!
Lekker ontbeten met Griekse Yoghurt en bosbessen en 2 pannenkoeken. Daarna waren er nog croissantjes gehaald en andere broodjes en ik moet zeggen, we komen niks te kort aan eten en drinken.
Voor diegene die wilde stond er een wandeling in de omgeving gepland en ik dacht ik ga mee, hoewel N me gewaarschuwd had dat het een pittige dag ging worden. Het was wel de manier om elkaar beter te leren kennen. Praten en de berg opwandelen was wel een dingetje. Ik heb een verrekte goede conditie....
De modellen kwamen aan, 2 koppels. Net als bij een echte bruiloft werden de vrouwen gestyled en mochten we al wat foto's maken. De mannen waren al snel klaar en deze werden al vlug met ons meegenomen in en rondom het huis om te gaan experimenteren.
Toen dat gedaan was, zijn we 1,5 gaan rijden naar een wijndomein, een prachtige locatie, met nog hele authentieke zalen, kamers aan de binnenkant en het leek eigenlijk wel op een museum.
We werden in 2 groepen van 5 gesplitst en gingen ieder met een koppel mee. Naar verschillende ruimtes. In onze 1e de beste kamer stond een vleugel en het bruidspaar ging er zitten en de foto's waren direct boenk erop.... tenminste dat denk ik. Ik werd er zo blij van!
Ook in de andere ruimtes konden we spelen met onze camera's en de koppels. The getting ready was onze volgende taak. Zulke prachtige koppels en als ik af en toe terugkeek op mijn toestel wat ik geknipt had, dacht ik alleen maar wow. ( Ik zal toch nog maar even afwachten met juichen als ze in de computer zijn ingetrokken....)
Buiten deden we de ceremonie en kwam het andere bruidspaar aan in een hele sjieke auto.
Er was een mega lange tafel gedekt en dat voor dat prachtige landhuis... dit was mijn droom, zo leuk om dit te mogen doen. Het was gewoon een cadeautje. Enkele collega's waren nog aan het oefenen met een drone. Misschien is dat ook nog ooit iets... voor nu nog niet.
Om kwart over 6 reden we aan naar een speciale en toen nog een geheime plek.
Daar was ie...
Mijn oprijlaan met cipressen en bovenin dat landgoed... zoals het ook stond in de folder van deze fotoreis. Daar gingen we foto's maken van de koppels met de ondergaande zon. Het was prachtig! Me happy.
Intussen ga ik me klaar maken voor morgen weer een nieuwe dag aan te kunnen en dan staat Florence op het programma. Dat wordt een meer dynamische dag, meer actie en beweging. Ik kijk er alvast naar uit en hopelijk heb ik vannacht geen kramp in mijn voet en droom ik niet weer dat ik een kleuter ben vergeten mee terug te nemen van de locatie waar we waren met schoolreisje....
Trusten.
Liefs Tas.
Comments