Eerlijk is eerlijk, januari was vrij rustig. Misschien is dat normaal? Het weer is minder, veel mensen in quarantaine vanwege Corona (vreemde tijd), voor de meeste mensen zal december ook een dure maand geweest zijn.... ik kan het niet vergelijken met andere jaren.
Eigenlijk zou ik morgen een doop hebben, maar helaas gooit Corona ook daar roet in het eten voor nu.
Ik was 3 weken geleden gaan kijken in de kerk, kijken naar het licht, hoe of wat. Als je al een beetje de onzekere factor gaat bekijken, neem je al een deel stress weg! Maar de stress bleef... zeker na de fotografieles van school over lenzen. Mijn lens voor portretten is leuk en grappig en ik ben echt blij met de aanschaf, maar...... om veel licht in de camera binnen te kunnen halen, moet ik een lage f-getal hebben en vooral in de kerk in en uit kunnen zoomen. Kan moeilijk voor de pastoor zijn neus gaan staan...
Dus.....
Mijn idee om mijn computer te kopen, maar even laten varen en al mijn verdiende centjes bij elkaar gelegd om een hele goede en 'gave" lens te kopen en ook maar een beetje geld bijgelegd omdat ik 25 jaar in dienst ben in het onderwijs. Trouwens ook belachelijk op mijn werk.... de kinderen mogen naar school komen, ook al is er een familielid ziek... grappig... we zitten de hele dag tussen de bacillen en virussen en de GGD geeft als advies...we moeten het allemaal maar door maken, 'Ja wat doormaken, heb ik elders geen verplichtingen, tuurlijk mogen wij gerust ziek worden, ik heb geen grote fotografieopdracht, ik zal die mensen wel zeggen, sorry jullie hebben geen fotograaf morgen, ik geef namelijk les!" Kijk maar hoe je de doop fotografeert, misschien kan opa of oma wat foto's maken......dus ik ben heel voorzichtig geweest de afgelopen weken, maar prettig werken is het zeker niet zo!
Maat wel super blij met mijn lens en gelijk kei trots op mijn opdracht voor mijn fotografieles... 'het begin'.
Wat een mogelijkheden heeft deze lens! Zo mooi en scherp! Als ik nu die sledehonden zou moeten fotograferen zou de jurylid niet meer zeggen.... oohhhh jij hebt wel een beetje een moeilijke lens!!! Hahah toen wist ik al dat ik er een keer aan zou moeten geloven. Ik had ook al verschillende foto's gezien van andere fotografen die ik volg en ik vroeg me steeds af... hoe doen die dat? Nou, zo dus!
De positieve vibes zaten eigenlijk ook in iets anders. Mensen keren terug. Vragen om nog een keer een fotoshoot te doen. Dat is leuk! Ook vroeg M. of ze mijn blackfoto van het paard mocht gebruiken om als sticker achterop hun bus te plakken.... hoe leuk is dat... zo zou het net lijken of er dat paard bij hun achter in de bus zou staan, grappig....nu weet ik niet of het uiteindelijk gelukt is, maar dat de interesse er was, is al super. Ook gaaf als mensen je vernoemen als bij die fotograaf moet je zijn, ze is rustig en luistert naar je wensen.....
Gisteren zag ik een oproep of iemand iemand wist voor een puppycursus.... S doet dat. Ook haar hond heb ik ooit mogen fotograferen en ik dacht aan wat A ooit tegen mij zei... misschien mag je bij een hondenschool flyermateriaal afgeven, reclame maken en hoewel ik dat moeilijk vind om te vragen, trok ik de mijn stoute schoenen aan... nou....
Ik werd zo blij van haar antwoord. Het ene idee naar het andere idee rolde uit haar mouw. Ik was meer dan welkom! Binnenkort ga ik er een keer langs om samen af te stemmen en te brainstormen! Daar wordt een mens blij van, van haar enthousiasme en het meedenken in mogelijkheden... ik heb heel de avond trots op de bank gezeten met mijn positieve vibes....daar word ik gelukkig van!
..en laat de doop ook maar komen over een paar weken... ik ben er klaar voor!
Tas
Comments