Een idee, onder mijn huid borrelend... al jaren. Niet weten hoe en dus maar uitstellen! Lange tijd! Ik ben flexibel en durf zeker wel dingen aan te gaan, maar ik leg de lat hoog voor mezelf en dus stel ik dingen uit tot het laatste moment... Er kwam hiervoor geen datum dat het af moest zijn, maar de innerlijke onrust bleef. Niet gelovig, maar wel om raad gevraagd daar boven op de berg in dat idyllische kerkje, gevraagd om mijn richting te geven en misschien heb ik het gewoon allemaal zelf gedaan, door er gewoon stap voor stap aan te gaan werken en mezelf toe te staan dat het niet perfect hoeft te verlopen, omdat ik niet wist hoe en wat, ..... maar toch moet ik daar nog regelmatig aan terugdenken. Is er toch meer??? Chapelle de Notre Dame du Roc is belangrijk voor me geworden. Een gratis online cursus dierenfotografie dook opeens op in Facebook,, ik dacht nog: ..'HAHAHA, gratis, zal wel, maar ik ga het gewoon doen, ik kan er niet slechter van worden, Het was echt zo dat het gratis was. Iemand die ook een passie had en dit wilde doorgeven. Het smaakte naar meer, eindelijk na jaren, echt jaren, schreef ik me in voor de avondopleiding fotografie, Mijn toestel moest vervangen worden en ik wilde meer dan een simpele huis, tuin en keuken fototoestel (ergens toch al mijn doel in het achterhoofd, maar nog niet bewust).
Mijn vriendin (A) zei: "Waarom doe je geen oproep op Facebook, waarin je vraagt of iemand zijn huisdier als portfoliomodel wil uitlenen.. Ik vond dat een grappig en leuk idee en voegde daad bij het woord, Pasen was het intussen. Ik had binnen 5 minuten al heel veel reacties, het verbaasde me, ik kreeg allemaal privéberichtjes met verzoeken van mensen om hun huisdier te kiezen, ik had binnen een paar dagen 250 verzoeken... whoohhh. Mijn eerste afspraak met mensen, ik mocht hun pup fotograferen. Ik had N meegevraagd, ik vond het heel eng
Doordat ik opeens foto's had, ging ik kijken op internet hoe ik een portfolio kon gaan maken. Ik kwam uit bij WIX, beetje gepruts en geklungel, beetje creatief en opeens had ik mijn eigen website.. ik was eigenlijk niet van plan om een website te maken. Hoe gaaf, het idee van een eigen bedrijf, de borrel aan de binnenzijde van mijn lijf (opeens had ik een bedrijfsnaam door het maken van de website), begon meer naar de oppervlakte te komen.
Ik kreeg de juiste mensen op mijn pad, een stel wilde foto's van hun en hun honden en vertelden me meer hoe je in België een eigen zaak kon starten. Het gaf me energie en ik vertelde het thuis. Thuis was nog niet zo ver in mijn plannen...maar bij mij was het helemaal geland.
Ik mocht verschillende dieren als model gebruiken voor mijn portfolio te kunnen maken, zo ook alpaca's. Ik was nog steeds in mijn achterhoofd bezig hoe ik een portfolio kon maken en opeens dook daar weer een bericht op in Facebook. Ik kreeg een berichtje te zien..... dat je bij 'Saaldigitaal' een gratis fotoalbum kon winnen en ik dacht dat is voor mijn portfolio en ik waag mijn kans. Alweer een speling van het lot??? Ik won mijn album en heb hem gemaakt. In ruil daarvoor moest ik een recensie schrijven, geen probleem. Ik liet hem vol trots zien thuis, want het was echt een sjiek album en daar was de ontroering en opeens gingen er ogen open en daarmee wegen en kansen. We gingen samen gesprekken aan bij boekhouders, er waren mogelijkheden. We spraken af om een half jaar te kijken, wat het ons bracht, zo zou ik kunnen stoppen op het einde van het jaar en zou ik geen risico lopen. Geeft het mij voldoening? Levert het energie of kost het mij energie? Weten mensen me te vinden? Vinden mensen mijn foto's mooi? Aan portfoliomodellen geen gebrek, maar hoe gaat het zonder dat, lukt dat ook? Weinig financiële investering, weinig risico.
Daar zijn we, een half jaar verder. We weten wat de boekhouder kost en dat ik een bepaalde kosten heb voor de sociale premie, we weten dat het mijn tijdinvestering kost en dat het me vooral energie, beweging, zelfontplooiing, het leren kennen van tal van mensen oplevert. Er is geen sprake van opgeven. Er is ook nooit sprake geweest om ermee te stoppen. Gesteund door de familie aan mijn kant, oma oma die vraagt of ik nog een fotoshoot heb, door mijn thuis, door mama die me helpt in de keuze om een cadeaubon te ontwerpen.... ( Hoe leuk is het ook dat er echt verschillende mensen zijn die mijn cadeaubon onder de kerstboom hebben liggen!), kan ik alleen maar zeggen, het heeft me opgeleverd. Ik ga nog lekker verder. Mijn agenda voor volgend jaar is besteld, ik mag er dankzij de newbornshoot, een doop en een bruiloft aan toe voegen. Ikke trots, op mezelf! Hopelijk komen er nog heel wat afspraken bij. We zullen zien, je moet je dromen najagen Tas!
... echt wel speling van het lot!!
Liefs Tas
Comments