Het is hier zoals gehoopt!
Ik kan het plaatsje waar we zitten niet onthouden - Florence
Alweer een leuke dag erop zitten. Vanmorgen konden we in de tuin ontbijten. Er was al een lekker ochtend zonnetje. Het had wel iets met al die gekleurde stoeltjes en dat 1 voor 1 de tafel langzaam vol druppelde.
S vertelde over haar ervaring als fotograaf en haar manier om veel tijd te besparen. Ze had een bepaalde workflow ontwikkeld. Het was leerzaam om naar elkaar te luisteren en de meeste van ons deden de fotografie wel in bijberoep.
De modellen gingen zich weer klaarmaken en toen dat gebeurd was reden we met verschillende auto's naar Florence.
We zijn bovenop de berg begonnen en hadden direct een mooi uitzicht over de stad. S had verschillende stops gepland, waar 1 of andere actie zou plaatsvinden met de modellen. Er was een strak tijdsschema en ik weer niet of ik alle foto's heb kunnen maken zoals ik zou willen. We waren met zijn vijven en 1 van de fotografen stond iedere keer voorop, zonder met de ander rekening te houden. Als ik dan kon gaan, was het vaak, ja we moeten door. Ik baalde enigszins, want ik hou van symmetrie in mijn foto's en vanuit een andere plaats lukte dat niet altijd. Toen ik het aangaf werd er wel rekening mee gehouden, maar niet door die troela die lekker met zichzelf bezig was.
Het was een warme dag. D'r modellen deden echt hun best om stukjes te rennen, dansen etc door de stad.
Beneden aangekomen bij de kerk stond de man van N klaar op een rode Vespa en toen was het helemaal af voor mij en waarom ik deze Italiëreis zo graag wilde. Gaaf!
S en N zijn fotograaf en weddingplanner.
Samen met hun vrienden zorgen zij ervoor dat we voor en achter de schermen ons ding kunnen doen. Zij zijn chauffeur, koks en probleemoplossers.
Het koppel nam plaats op de scooter en reed een paar keer heen en weer, er moet ongetwijfeld mijn foto bijzitten in mijn intussen grote verzameling.
Het ander koppeltje gingen we dan weer fotograferen voor de beroemde basiliek. Ik denk als S niet had gezegd, ja we moeten door, dat ik nu nog aan het fotograferen was.
De dag was vermoeiend, warm en de terugweg was de bult op. De oudste dames liepen wel voorop, maar het was een stevige klim en ik moest echt met veel kracht doorzetten.
Tot zover even
Pisa - Amsterdam
Het is weer de azuurblauwe zee en een kustlijn met bergen als ik uit mijn raampje kijk.
Ik ben weer op de terugweg.
De vlucht duurt 1 uur en 50 minuten, maar had 40 minuten vertraging.
Deze morgen wat later opgestaan, op mijn gemakje gedaan. Was niet de 1e aan het ontbijt buiten aan de lange tafel, maar ook niet de laatste. Met de laatste wandeling ben ik niet meegegaan. Gewoon even op mijn gemak mijn koffer pakken en samen met N en nog iemand anders zijn we foto's van onszelf gaan maken, foto's die we kunnen gebruiken voor onze social media en onze website.
Een brandingshoot.
In mijn rugzak van mijn fotocamera zit vanaf vandaag vol van een onschatbare waarde, niet in de apparatuur, maar in de hele mooie foto's die ik heb kunnen maken op alle locaties.
Nadat we allemaal de koffers gepakt hadden werden we door onze chauffeurs weer naar Pisa gebracht. Daar stond een lunch gepland en een kort bezoekje aan Pisa.
Op de parkeerplaats stond een groep mannen, ik denk illegale mannen, die zichzelf een baantje creëerden door heel druk te gaan bemoeien met de parkeerplaatsen en mee te helpen met de tickets van de automaat. Sommige van ons in de groep zagen dat de andere mannen langs de auto's s liepen om te voelen aan de deuren of ze nog open waren, stelletje ratten!
De vriend van Nina besloot daarom ook bij de auto's te blijven, wel is waar op een klein afstandje, maar dat hij het overzicht had over het pleintje. Wij konden op deze manier onze cameratassen en koffers in de auto achterlaten. Op zich fijn, maar ik besloot toch maar al mijn geheugenkaartjes uit mijn apparatuur te halen en in mijn klein tasje te doen, die ik om mijn schouders draag. Ik merkte aan mezelf dat de foto's me heel dierbaar zijn, ik heb wel 100 x gecontroleerd op ik de geheugenkaarten nog had. Zo vaak dat ik daarna weer dacht, oh ze zijn er toch niet uitgevallen he, toen ik net even gekeken had.
Ik denk ook echt dat ik magazinewaardige foto's heb, foto's waar ik echt heel trots op ben. Foto's die mijn zaak een boost gaan geven, wat ook het doel was van deze reis. We hadden zulke prachtige modellen en zulke mooie en sjieke plaatsen om te fotograferen. Echt die 3 geheugenstickjes zijn van onschatbare waarde!
Waarom smaakt de pizza in Italië altijd het allerlekkerst?
Door het mooie restaurantje? Door het gezellige pleintje?
Hij was verrukkelijk.
We liepen nog even snel naar de toren van Pisa, hebben wat foto's genomen en terwijl ik daar stond met mijn telefoon vroeg iemand me om een foto te maken, maar ik merkte dat ik (of zij?) dan chaos creëerde, doordat ik snel mijn spullen moest wegstoppen en toen ging er een alarmbel bij me af. Wanneer er om je heen chaos wordt gecreëerd, loop dan maar door en stap weg uit de situatie. Zeker toen ze me het nog een keer wat dringender vroeg, dacht ik neuh! We hebben nog een groepsfoto gemaakt voor de toren van Pisa en toen zat het er echt op.
We werden gedropt en namen afscheid van N en S.
Helaas zat het erop. S vroeg me nog wat ik het mooiste vond en omdat ik dit echt op mijn bucketlist had staan en ik het nu kon afvinken, kreeg ik tranen in mijn ogen (domme muts), ook S kreeg het toen moeilijk, waarna N het ook moeilijk kreeg (maar ze had er ook al voor gewaarschuwd die morgen dat ze een hekel had aan afscheid nemen). Het was een dure reis, maar S en N hadden het wel iets moois in elkaar gezet en ze hebben wel een hart voor mensen.
De accommodatie was wat oud, soms geen stroom, geen WiFi, soms zelfs geen water, ik denk dat de eigenaar van de villa ook deels in gebreken is gebleven, dus overmacht, maar de shoots waar we voor kwamen die waren fantastisch.
Met de meeste van de groep had ik een klik, met sommige was dat wat minder. Met sommige heb ik gelachen en met andere serieus kunnen praten. Ik heb bijgeleerd over het runnen van de zaak en welke keuzes je kunt maken en wat werkzaam is. Vooral ook heb ik N beter leren kennen en dat is ook heel fijn!
Ik kijk dan ook terug op een gave bijscholing. Mijn hartje is blij!
Liefs Tas
Comentarios