Even de laatste dagen minder met opdrachten bezig geweest voor mensen, maar ik heb niet stil gezeten.
Ik heb me verdiept in concertfotografie ( hahah.. ), niets leuker om van Koen Wauters foto's te maken!
Ik had me via A. ingeschreven voor een fotografiewedstrijd voor sledehonden, samen met nog 65 andere fotografen. Natuurlijk was ik onder de indruk. Als eerste van de dieren, maar ook door de mensen met allemaal een zee van ervaring, super grote lenzen... kwam ik aan... Hartstikke slecht weer en werd al gewaarschuwd dat we de ISO heel hoog moesten zetten. (Wat is hoog?) Ik ben op een gegeven moment toch maar naar een fotograaf toegestapt en heb om tips gevraagd. Zo lief dat ze me wat tips wilde geven. Ik kwam ook om te leren en toen ik de slag te pakken had, had ik de slag te pakken. Het was koud, nat en ik heb de hele dag door mijn knieën gebogen gezeten. Ik kon niet gaan zitten op mijn plastic zak, want daar zaten alle mijn spullen al in om te beschermen tegen de regen. Wat was ik blij met mijn paraplu, maar eerlijk is eerlijk... ik had ook wel schrik voor het water op mijn camera, omdat ik mijn oude camera naar de Filistijnen had gewerkt toen ik foto's aan het maken was bij de Niagara Falls. Ik was de enige (op 1 iemand na, die man vond ik heel slim, hahah) met mijn paraplu en voelde me wel geen echte diehard. Het viel me mee dat ik nog overeind kwam! Maar het leverde weer veel energie op! Mens en dier samen in actie. Een sport met meerdere onderdelen, waarvan ik nog weinig wist. Respect! Ook weer uit mijn comfortzone stappen, mensen aanspreken die ik niet ken, niet geïntimideerd voelen door al die mensen met zoveel kennis, gewoon mijn ding doen en vooral genieten. Op een gegeven moment moest ik echt tegen mezelf zeggen, kom op Tas, je bent nu al een aantal uurtjes hier, wordt het niet eens tijd dat je naar huis gaat? Er waren zulke mooie honden, helaas had ik A. niet gezien. Ik ben haar dankbaar voor de tip! Als het volgend jaar weer is, ga ik zeker weer meedoen. Mijn fotografielessen, elke donderdagavond zijn lessen waarbij ik steeds meer mijn camera onder de knie krijg en nieuwe technieken leer. School is goed, als de tijd voorbij vliegt en dat doet het. Even op zo'n moment in het hier en nu en net zoals ik bij de concerten heb... zjoeff... en de tijd is alweer voorbij. Ik heb honger naar meer!
Ik heb gekeken voor een nieuwe computerscherm, steeds om mezelf te blijven verbeteren. Wat ik me wel afvraag is hoe gaat het in de wintermaanden? Zullen er dan nog mensen een fotoshoot willen? Tot nu toe heb ik echt niet mogen klagen en heb ik al veel dieren mogen fotograferen. Afgelopen weken wilde ik ook even niets, druk met van alles (verjaardag P, , 19 alweer, een jonge dame die haar vleugels heeft gespreid en is uitgevlogen (ma-vrij), er waren een hele reeks concerten (maar nu zijn die voorbij, slik..), zelf weer paardrijden (heerlijk), Straks als er sneeuw ligt, hoop ik ook nog vele shoots te mogen doen, Wat gaat er intussen gebeuren? Hoe maak ik reclame? Ik heb wat visitekaartjes afgegeven bij plaatselijke ondernemers, bij mijn dierenarts, maar tot nu toe komt daar nog geen respons van. Ik had bedacht om cadeaubonnen te maken voor Sint en kerst, een leuk cadeau en op deze manier meer zekerheid te krijgen voor de fotoshoots.
Ik heb gisteren voor de eerste keer blackfoto's gemaakt van Cody, een jong paard. Ik was nog niet helemaal tevreden, ik heb I. gevraagd of ik op een donderdag of vrijdag nog een keer terug mocht komen, binnenkort hebben we weer een afspraak. Ook daar was ik uit mijn comfortzone. De achtergrond was niet helemaal donker (lichtbalk), er liep een vrouw in en uit met haar dochter en paard, waardoor C was afgeleid, Ze vertelde me dat ze persfotograaf was en of ik hulp nodig had... uh nee eigenlijk niet, ik wil het op mijn gemakje zelf proberen!
Binnenkort mag ik ook, als het goed is, een New Born shoot doen, heel gaaf. Zo fijn dat mensen hun vertrouwen in je hebben. Ik kijk er nu al naar uit.
Allemaal weer creatieve zin, die eruit moet!
Liefs Tas
Comments