We zijn bijna een jaar verder....

Een jaar geleden was ik nog volop aan het stoeien. Geen idee wat het zou brengen, wel vastberaden!

Nog steeds.

Ik vind dat ik gegroeid ben in het maken van foto's. Mijn toestel heb ik allang onder controle, maar heel soms denk ik nog..... shit... streepje niet in het midden...Gelukkig vaak op te lossen ;-)

Ook geen idee of het zou gaan lopen, dat mensen me kennen en weten te vinden blijft nog steeds spannend. Ben ook echt Facebook wel dankbaar, die me hierin ook echt helpt. Ik heb geïnvesteerd in een nog betere lens en sinds dit weekend ook in een nieuwe computer (in de hoop dat me dit vooral tijdwinst gaat opleveren).

Ik richt me niet op 1 ding, alles wat op mijn pad komt, pak ik aan. Fijn dat er mensen zijn die me een kans geven, ook al heb/had ik weinig ervaring, door hun weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt en er nog steeds van geniet.

Ik heb en New Born shoot gedaan en daar kwam een doop uit voort, ik heb een zwangerschapsfotoshoot gedaan, van iemand waarvan ik vorig jaar haar honden op de foto mocht zetten. Eindelijk heb ik ook de fotoshoot kunnen maken van N. en haar paarden en honden. We waren hier al een tijdje over bezig, helaas lukte het haar steeds niet, omdat ze heel veel pijn heeft. Haar dieren zijn super belangrijk voor haar, eigenlijk voelt het voor haar alsof ze min of meer haar kinderen zijn. Zo fijn om het toch uiteindelijk te kunnen realiseren, ik hoop ook dat het haar een mooie boost gegeven heeft. Helaas kreeg ik op de terugweg wel een verdrietig telefoontje van mijn vriendin. Ik was behoorlijk uit het lood geslagen.

Ik heb een oproep gedaan voor portfoliomodellen, dit keer kinderen, om ook hier meer ervaring in op te doen... Hierdoor vroeg iemand me of ik communiefoto's wilde maken van haar dochter. Graag en super leuk om te doen. Ik mag binnenkort 2 trouwfeesten fotograferen en een feestavond van een bruiloft. Als de aanstaande bruid zo lief is om naar mij toe te komen, om voor mij mijn kosten te besparen en de bruiloft door te spreken, ontstaat langzaam het idee om een ruimte in te richten. Ik heb dit eerder overwogen, na mijn opleiding psychomotorisch onderzoek en remedial teaching en na mijn opleiding kindercoach, maar op 1 of andere manier heb ik dat nooit doorgezet...het ging niet leven.. Nu wel, het gaat vanzelf, het kost me geen inspanning. Het voelt gewoon goed. Toen ik op marktplaats een mooie teakhouten tafel zag, voor 25 euro, wist ik dat dat hem ging worden. Ik vind de gedachte ook wel super om van zo weinig mogelijk geld mijn eigen kantoor in te richten. De weg naar Eindhoven, waar die tafel te koop stond, regende het verschrikkelijk, de weg naar huis, tevreden met mijn tafel, heeft het geen moment meer geregend. Ik ben ook het bureel (waar mijn werkruimte komt) leeg aan het ruimen. Spellen die we niet gebruiken, spellen die ik aangeschaft heb voor mijn opleiding, boeken van school, alles gaat weg. Gelukkig heb ik al veel ook weer via Marktplaats kunnen verkopen. Jammer alleen dat je het voor een prikkie weg moet doen, omdat anders het niemand wil. Tja andersom is leuker!

Gisteren dacht ik, ach laat ik eens op marktplaats voor een kast gaan kijken, niet veel bijzonders. Totdat ik een andere categorie probeerde, boekenkasten, prijs oplopend van laag naar hoog. Ik heb niet lang hoeven scrollen, daar stond ie... mega sjieke kast, degelijk, zelfde stijl als mijn bureau... HEBBEN!!! GRATIS!! Alleen 1 probleem, ophalen in een plaats onder Rotterdam. Ik liet het R. zien, die het gras aan het maaien was. Hij zei, als je hem wilt hebben, moet je vragen of je hem vandaag kunt ophalen, Hahah, heerlijk mijn impulsen.. Niet veel later kregen we het bericht dat ik mocht komen halen... dat betekende alles thuis in gereedheid brengen, aanhangwagen bij mijn ouders ophalen, boodschappen doen, doorrijden naar Rotterdam... oppikken, op de aanhangwagen laden, die lieve mensen boden me zelfs nog een kop koffie aan en een glaasje water voor R., toen weer terug.. het was inmiddels 5 uur later toen we thuis waren.... whahahahah. Maar hij staat en ik ben er erg blij mee. Nu nog een keer ergens stoelen scoren, het probleem is alleen nu dat ik wel in mijn hoofd heb wat ik wil... zal nog niet meevallen om die goedkoop te vinden, maar ik geef nog niet op......

Ik heb ook de vraag gekregen wat het zou kosten om een trouwalbum te laten maken. Ik wil hiervoor voor kwaliteit gaan en geen Hema of Kruidvat album maken. Hoe pak je zoiets aan, waar kun je terecht? Ik heb natuurlijk gedacht aan de firma die mij geholpen heeft met mijn portfolioalbum... de prijzen zijn prijzig en dan zitten mijn uren van bewerken er nog niet eens in.. Ik besloot om een andere firma te bellen, ik kon niet echt de producten bepalen op hun website en vroeg om hulp. De man nodigde mij uit in zijn drukkerij. Hij vroeg me om 3 foto's door te sturen om te kijken of de kleuren van mijn computer en die van de druk overeenkomen en dus te vergelijken met elkaar. Daar kon ik alle albums zien en voelen en daardoor kreeg ik ook dit keer direct zin om thuis te gaan stoeien met de software. Ik kreeg van hem ook nog eens 6 afdrukken op groot formaat en verschillende papiersoorten en dacht whooh, ze zijn nog steeds van goede kwaliteit als de foto's vergroot zijn! ( ;-) ) Blij mee.

Thuis vond ik dat de software beperkt was, tenminste bij het ene album, die in een mooie houten doos zat. Ik kon weinig spelen met de achtergrondkleuren en vond ze zelfs erg hard. Van de week nog eens vogelen of dat die andere albums meer mogelijkheden hebben, anders gaat het hem niet worden.

Ook voor mijn andere bruiloft, die ik mag fotograferen, heb ik inmiddels kennis gemaakt met het gezin. In het gesprek kwam naar voren dat de bruidegom ook uit Valkenswaard kwam, hoe meer hij vertelde, hoe nieuwsgieriger ik werd. Hij vertelde waar hij overal gewoond had en dat bleek vlak bij een school te zijn, die onze concurrent is, ivm de ligging. Toen D en J om verduidelijking vroegen, vertelde J dat zijn vader ook jarenlang op mijn basisschool heeft gewerkt, toen werd ik nog nieuwsgieriger. Hoe leuk is het dat ik jaren heb samengewerkt met zijn vader en wat kijk ik er naar uit om hem binnenkort weer te zien! zo grappig en wat is de wereld toch klein....

Tot slot ben ik erg trots op mijn foto's van Rex, in het klaprozenveld. Ogen haarscherp, een actiefoto, waarbij Rex springt naar een bal en daardoor boven het veld uitkomt. Ik ben er super trots op. Rex heeft ok al eerder geposeerd voor mij en zo leuk om dit te mogen doen weer. Ik moest er vroeger voor op dan normaal, maar... ik zag in het veld ernaast een hert grazen en omdat A. er in eerste instantie nog niet was, wilde ik vlug proberen een foto te maken van het hert. Het is gelukt, hoewel het wel op dikke afstand was helaas.....Zijn voor mij dikke genietmomenten!!

Liefs Tas